" آنقدر درد کشیدیم، که اینها هیچ است،
حرفِ ناربط شنیدیم، که اینها هیچ است؛

زیر خورشید نشستیم، ولی سایه نشین،
زیر این سایه خمیدیم، که اینها هیچ است؛

بال از این ساحت مخدوش بشرگونه چرا،
وا نکردیم و پریدیم، که اینها هیچ است؛

هر چه گفتند شنیدیم، ولی دَم نزدیم،
زخمه‌ها بود، چشیدیم، که اینها هیچ است؛

تا که دیدیم، ندیدیم، گذشتیم، ولی،
ساکت از خویش بریدیم، که اینها هیچ است؛

حسرت از خاطر آشفته‌ی دل می‌بارد،
جامه از صبر دریدیم، که اینها هیچ است..."

16/3/97