با سلام و درود و تبريک متقابل سال نو
بايد بگم واقعا گل کاشتي.
اگر نقد و نظر منو پذيرا باشي بنظرم در غزل دوم کلمه ديگر يک کم خودنمايي مي کند :
از گريه ي چشمانم خجلت نکشم ديگر
لذت ببرم از اين جزر و مد دريايي
زندان وجودم را آتش بزنم ديگر
آزاد نبودن به از بودن اهدائي
با قصّه ي قصّه گو، من مي روم و ديگر
بيدار نخواهم شد با حسرت فردايي

بهر پرواز آزادانه آرزوي هر پيله وريست:
بايد درون پيله ي؛ آصف وشي پنهان شوم
تا روزگاري بشکفد پروانه اي از اين قلم