در خاطر ما عشق رخ یار تمام است چون دیده و دل هر دو گرفتار به دام است از درد غم هجر ز آن دلبر رعنا هر لحظه ی ما در گرو شرب مدام است گفتند نصیحت که تعقل به رهت بند گفتم که تعقل به ره عشق کدام است گفتند که مجنون صفتی ، دور زما شو گفتم که جز این باشم اگر عشق حرام است یک جان و دل و عشق و دگر یار و دگر هیچ اینها همه در وصل دل یار غلام است گویم سحری من سخنی پیک صبا را گوید به نگارم که دگر صبر تمام است
