وقتی که دلی بشکست عالم همه غمبار است
جانها  همه  پژمرده  جانها   همه  در  نار  است
در  سینه ی  هر  انسان ، صد  ابرِ  پر   از  باران
صد  بغض  ترکیده ، صد  دیده  که  خونبار  است
رازی  که   نهان   دارم  گویم  به  سخن   بشنو
بشکستِه دلم ،بغضم  ، اشکم همه از یار است
بشکسته   دلم   دیگر   حالی   به    بَرَم    نَبوَد
یک سینه پر از  ماتم جانی  که  چو  بیمار  است
گر  رسم جهان  باشد  عاشق کشی و  هجران
نفرین  به   مرام   آن  نفرین  که  ستمکار  است
نفرین   به   کسی  باید  عاشق  کند  و  مجنون
وآنگه   بدهد   غصّه  این  شیوه ی   اغیار است
آصف   همه   امیدت    بر    درگه    حق   باشد
تا هست جهان بر پا عشق است که بیدار است