سفارش تبلیغ
صبا ویژن
وبلاگ شخصی محسن بیات( اشعار من )
 
قالب وبلاگ

سلام

خرداد را احترام می گذاریم چون میعادگاه حوادثی است که ملتی را در پرده برداری از حق یاری کرده و می کند و در ساختن و پرورش ملتی حق جو شهره است.

خرداد را احترام می گذارم به مانند تمام کسانی که خردادی اند و از خرداد در راه احقاق حقوق اسلامی ،ایرانی و انسانی خود استعانت می جویند.

این پست را به پیشگاه خرداد و خردادیان هدیه می کنم.


 

باورش سخت است همچون سنگ این ایمان ما
پر  عقوبت   هست  بی شک  آخر   و  پایان  ما

توبه  کردن  لازم   آید   زین  مسلمانی  که   آن
آیتی    از    دین    ندارد    شیوه ی    ایمان  ما

ادعای  ما  به  اسلام  کمالی  هست   و   لیک
در  جهالت  مانده  جان  و  سینه  و   اذهان  ما

ما چه می خواهیم از دین راه خود روشن  کنیم
دین   چراغ   راه   باشد  یا   که   خرج   نان  ما

جای آنکه  بر  جهان  از دین  رحمت   دم   زنیم
دین   رحمانی  شده  مجروح   این   دندان   ما

با قلوب  پر   ز   کینه   زندگی   را   سر   کنیم
نسبت   فسق  و  جهالت  گشته  کار  آن   ما

شیوه ی دین  محمّد  غیر  از  این  مسلک   بُود
صد   هزاران   فرق   دارد   معنی   رحمان   ما

آصفا    آخر     چرا     ساکت    نگردی     بینوا
یک  نگاهی  کن   به   این  جمعیت  زندان  ما

***

تا  پای  روحم  برکشم  از  این   حصار   زندگی
پنهان  شوم  در  زیر   صد  خرمن  غبار  زندگی

احساس تنهایی که نه چیزی شبیه بی کسی
گوید  چرا   آویختی   خود   را   ز   دار   زندگی

باید    رها   گردم   ز   این   زنجیرهای   جامعه
باید کنم جان را   رها   از   دست   تار   زندگی

ما این نفس را  عاریه بیرون  و داخل می دهیم
وقتی   ندارد   آدمی  ارزش    به   کار   زندگی

این  جهل  انسانی  بود  زیرا   نداند   هیچ   او
آخر  چرا   مخلوق   شد  آمد  به  دار   زندگی

ای کاش چشم جدّ ما بر گندم  و سیبی  نبود
تا  ما  نسوزیم   اینچنین   در   بین  نار زندگی

ای کاش هرگز صد هوس  در  مقتضای ما نبود
تا   ما   نباشیم   اینچنین  در  انتظار   زندگی

حالا تو هستی آصفا با صد  هوس  در  زندگی
آیا   توانی  خویش   را   داری   کنار   زندگی؟

***

معشوقه گان   رموز   دلم   بر  ملا  کنند
از جهل می کنند که  بر  خود  جفا  کنند

بر  کوه  عشق   نغمه ی   داود می زنند
آنان که  خون  دلی  به   تقلای   ما کنند

تا  این   جهان  چگونه  بر   عشّاق  بنگرد
عمر  شریف  در   حقِ  ما   بی بها  کنند

مفهوم جان چنان به وجودم غریبه گشت
کز   بهر   آن    هزار    اطبّا    دوا   کنند

محروم یار در دو جهان قطع خاسر است
حاشا که از غمش دو جان  ناله ها کنند

ای  قدسیان   نگه  به  گناهان  ما  چرا
اینها طبیعتی است که گاهی خطا کنند

چون ما خلف شدیم به حق  جانب خدا
آری    سزد    مدام    ملائک   دعا  کنند

آصف  مگوی  مساله ای  را که اهل فنّ
با  چوب   نقد  تا  به  قیامت   چرا  کنند


[ چهارشنبه 89/3/19 ] [ 4:9 عصر ] [ محسن بیات ]

سلام

خوشحالم که بالاخره بعد از مدتی نسبتا طولانی موفق شدم که وبلاگم را به روز کنم . در این پست سه شعر را قرار داده ام ، یکی از آنها به تاریخ بیست اسفندماه بر می گردد که مناسبتی هست،چون عروسی برادرم بود و من هم ساقدوش بودم، شب زیبا و خاطره انگیزی بود . دوشعر بعد هم برای فروردین و اردیبهشت امسال هست.امیدوارم که مطلوب نظر شما عزیزان واقع شود.



ساقدوش    حرم    قدسی    داماد     شدیم
سر و  پا شور  و  سرور  و  همه فریاد  شدیم
 

دشت لاله به  سکون حالت  زیبا  چو  نداشت
بهر رقص  و  طربش  همچو  صبا   باد   شدیم

دست مه چنگ و ستاره دف و شب شاهد ما
که  همه  رقص  کنان  نغمه ی  بیداد   شدیم

پدر   و   مادر    ما    نیک   زمین اند   و   زمان
زین سبب هست  که  ما  فاخر  اجداد  شدیم

ماه   امشب   نبوَد   ماه  که  مه  داماد  است
کز  وصالش  به   ستاره  همگی  شاد  شدیم

چشم   بد   دور   برادر  که  سر   آمد   هجرت
احسن الله از  این   وصل   که   دلشاد  شدیم

آصفا    این    شب    فرخنده    مبارک   گویان
گو به شیرین  دهنان   ما   دگر   آزاد   شدیم !

 

***

بوی   زیبای   نم  از  نم نم  باران برخاست
نشئه ای کرد کز آن بانگ خماران برخاست

هرچه نخوت  ز  خزان  بود  و زمستان یکجا
پیش  خاک   قدم   ابرِ   بهاران   برخاست

این چنین بود که  طبعِ  منِ   شیدای  خیال
همچو جادو زده گان از دلِ  باران  برخاست

نو شدن واژه ی  خوبی  است  به  شرطی که در آن
بتوان گفت  کرختی   ز  چناران   برخاست

لحظه ای  پر   بزند   دل   به گلستان خیال
که در آن  رقص کنان  یاد  نگاران  برخاست

گر   که   یاری   بکند   بخت   بگویم این را
که چه ها  از  بَرِ  این   کارگزاران  برخاست

نغمه ی   حق طلبی   از  من   شیدا امروز
آنچنان هست کز آن بانگ هَزاران برخاست

آصفا   دور   نباشد   که    بگویی  تو چنین
نغمه ی حق طلبی از همه یاران برخاست

 

***

نم نمک شب  می شود مه میرسد از راه باز
چشمک این اختران  دل  می کند گمراه   باز

می رود تا دشت شب گیرد در آغوشش  مرا
تا   دگر   بارم   زند   آتش   به   کوهِ  کاه  باز

هر چه زیبایی  بُود  از  آنِ  شب  باشد  فقط
خلوت   رویایی اش    دارد    هوای    آه  باز

بس که غم روز ازل بر  لوح ما  هک  کرده اند
تشنه ی هر  فرصتی  باشم  برای  چاه  باز

در هیاهوی  زمین  من  با  زمان  دارم  جدال
از چه باشد اینچنین  در  کارِ  ما  جانکاه  باز

تا سر آید شب مرا  این  غصه ها  ویران  کند
صبح امّیدم  بیا  این  شب  بُود  غم خواه  باز

خسته ام از زندگی تکراری و پر محنت است
شرح  احوال  مرا  خواهد  فقط  آن  ماه   باز

از  هیاهوی زمین  یا  این  زمان   آصف   مگو
کینه می گیرد به ما  این  عالَم  بد خواه   باز

 

 


[ شنبه 89/2/18 ] [ 7:48 عصر ] [ محسن بیات ]
.: Weblog Themes By Pichak :.

درباره وبلاگ